-Te, Rzyguś, tu mnie się nie podoba.- Rzekł zwany Wykrztusiem, chowając się za szerszym Kuleczką, rozglądając wzrokiem przerażonym.
Najgrubszy w drużynie ziewnął jedynie, poprawiając zaraz łuk na plecach.
-Gdzieśmy, na elfią rzyć trafili?-Podrapał się się przywódca po łysej głowie, machając zaraz ręką.-Za mną, dżentelmeni, poszukamy kryjówki.
Kuleczka wzruszył jedynie ramionami, sięgając do tyłu, łapiąc za kawałek tuniki obszarpanej kompana.
-Kulecza głodny...-Mruknął, idąc zaraz za przywódcą, który węszył niczym pies. Trzeba dodać, że gobliny nie były bardziej rozgarnięte niż ich pozostali rasowcy, bynajmniej, drużyna była jedynie bardziej zżyta ze sobą, niz to zwykle u goblinów bywa.

Zaczęli krzyczeć, jeden przez drugiego. Gdyby mogli, rzuciliby się do gardła każdemu, kto ich umieścił w tej... przestrzeni. Goblini język nie był nigdy bogaty, oczywiście, całe bukiety przekleństw potrafiły w różny sposób zaakcentować potrzeby fizjologiczne, czy nastrój, tym razem jednak trzy pokraczne istotki, zdane na siebie, zaczęły się dusić.
-Umrzemy tu!-Ryknął Wykrztuś, którego tunika zdawała się być najbardziej zachowana, a ręce najmniej pracą zniszczone.
Rzyguś i Kuleczka spojrzeli po sobie, próbowali z trudem i potem na czole dźwignąć kompana, który ułożył się na ziemi.
-Marny nasz los kompani, mówiłeś, że koniec z chędożeniem elfek!- Wył nieustannie.

-Rzygusiu...Umrzemy...
-Morda, Wykrztuś, idziemy...-załzawionymi oczami próbował  dostrzec cokolwiek przywódca, dłońmi wymacał jedynie ramiona swych kamratów, zaraz jednego i drugiego ciągnąc.-Panowie, nie damy się!
Warknął, czuł, że miejsce jest złe, tak jak odczuwa się, gdy wdepnie się w kupę towarzysza pozostawioną pod własnym siennikiem.
Szli więc, niemalże na czworaka przed siebie, zrezygnowani, pół żywi i głodni.